W okresie zimowym śnieg zachęca do płatania rozmaitych figli, a mróz do ślizgania po lodzie. Jednym ze sposobów poruszania się po zamarzniętych oczkach wodnych, jeziorach i rzekach jest jazda na łyżwach. Obecnie łyżwiarstwo kojarzymy ze sportem, zabawą i rekreacją, jednak niegdyś łyżew używano jako środka transportu, umożliwiającego szybkie przemieszczanie się.
Łyżwy przymocowywane bezpośrednio do obuwia reprezentują formę najprostszą i najstarszą. Mogły mieć różne warianty, choć zasadniczo składały się z następujących elementów: płozy, podstawy oraz wiązania. Przez wydrążone w drewnianej podeszwie otwory przewlekano wiązanie służące do mocowania łyżwy do buta. Wiązanie stanowiły paski skórzane bądź tkane z nici bawełnianych, czy też syntetycznych. Żelazna lub metalowa płoza zamocowana była w podłużnym nacięciu na spodzie podeszwy i dodatkowo zabezpieczona gwoździami.
Prezentowany obiekt został wykonany ręcznie przy użyciu noża i dłuta. Prosta forma oraz pomysłowe zastosowanie metalowych prętów pełniących funkcję płóz wyróżniają go na tle innych modeli łyżew.
Stanisław Kaczyński, Dylewo 1994 r., drewno, metal, sznurek syntetyczny, nr inw. MOO/E/2687