Pracownicy Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce odwiedzili na początku lipca Muzeum Etnograficzne w Krakowie, gdzie zapoznali się z cenną kolekcją starych kurpiowskich wycinanek.
Jak pisze Pani Maria Samsel w jednym z tekstów do albumu: W 1901 roku za sprawą malarza Leonarda Strojnowskiego nastąpił przełom w popularyzacji wycinanki w środowiskach miłośników sztuki, który przyczynił się do zwrócenia uwagi na jej niezaprzeczalne walory artystyczne. Artysta, malując obrazy w miejscowości Złaków Kościelny koło Łowicza, zebrał w okolicy kolekcję wycinanek, a następnie przywiózł do Krakowa, gdzie udostępnił Towarzystwu Polska Sztuka Stosowana. Członkowie Towarzystwa świadomi wartości tej unikalnej dziedziny zorganizowali akcję zbierania wycinanek na ziemiach polskich, także zaboru rosyjskiego. Rezultatem był zbiór wycinanek kurpiowskich z Puszczy Białej i Zielonej, który trafił do Krakowa w 1903 roku i zachował się do tej pory w bogatej kolekcji Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie. Wycinanki trafiły do Muzeum w 1967 roku jako przekaz Akademii Sztuk Pięknych w ilości około dwustu obiektów12. Zostały zebrane w latach 1902–1903 przez członków korespondentów Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, którego jednym z założycieli był Jerzy Warchałowski. Na Kurpiach wycinanki dla Towarzystwa zbierali: Maria Dynowska (Warszawa), Helena Nossarzewska, Stefania Somer (Warszawa) i Jerzy Warchałowski (Kraków). Na szczególną uwagę zasługują obiekty zebrane przez Helenę Nossarzewską, wykonane przez Franciszkę Dąbkowską z Wykrotu, z białej bibuły i wyklejonym kolorowym środkiem. Halina Nossarzewska, z domu Drabińska, była żoną lekarza Stanisława Nossarzewskiego. Para w 1901 roku wzięła ślub w kościele św. Aleksandra w Warszawie, po czym młodzi małżonkowie osiedli w Myszyńcu, gdzie Nossarzewski w swoim domu miał gabinet lekarski i aptekę. „Doktorowa” zajmowała się nie tylko prowadzeniem domu i wychowaniem córek. Była zaangażowana społecznie. Należała do Dozoru Szkolnego w Myszyńcu.
Kolekcja „kółek” kurpiowskich jest bardzo cenna i ważna dla studiów nad historią i rozwojem wycinankarstwa kurpiowskiego z Puszczy Zielonej. Dzięki uprzejmości Muzeum Etnograficznego w Krakowie udało nam się zapoznać z tą kolekcją i dokonać digitalizacji wybranych obiektów. Ich wizerunki znajdą się w planowanym albumie „Wycinanka kurpiowska z Puszczy Zielonej”.
Zadanie publiczne „Opracowanie merytoryczne, artystyczne i druk albumu pt. Wycinanka kurpiowska z Puszczy Zielonej”. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Wycinanki od lewej: nr inw. MEK/33176, nr inw. MEK/33152, nr inw. MEK/33159.