1846 rok w życiu artysty zaznaczył się u Kwiatkowskiego uczestnictwem w Salonie, na którym wystawił Bal polski i Syreny. Oprócz portretów Fryderyka Chopina, należą one do najbardziej znanych prac tego malarza. W tym samym roku wykonał również kopie obrazów de Ribery i Murilla do kościołów w Bonnencontre oraz w Parnoy-en-Bassigny.

Zakupiona praca prezentuje scenę rodzajową, w której przewijają się postaci charakterystyczne dla polskiej historii, jak choćby Stańczyk. Obraz prezentuje odmienny wątek od tematyki obrazów poprzednio zakupionych (czyli portretu i pejzażu marynistycznego).

Jest to Kwiatkowskiego wspomnienie utraconej ojczyzny, którą opuścił jesienią 1831 roku z rzeszą listopadowych żołnierzy, po upadku powstania. Trudno jednak w tym malarstwie szukać najbliższych sercu mazowieckich widoków, które przywoływał w rozmowach z przyjaciółmi: Fryderykiem Chopinem i Teofilem Lenartowiczem. Pierwszy, najpiękniej jak to możliwe, utrwalił je w utworach muzycznych na fortepian, drugi zaś w poezji, pisząc – dla przykładu – wiersz zatytułowany Coś tam o Kurpiach (zob. artykuł B. Kalinowskiej – http://rozmaitosci.com/cos-tam-o-kurpiach-na-paryskim-bruku-i-w-sloncu-italii/) i dedykując go Teofilowi Kwiatkowskiemu.

Wspomnienie Polski u Kwiatkowskiego wyrażało się nie poprzez przywoływanie obrazów dzieciństwa i młodości, lecz poprzez prezentację postaci w kostiumach z przeszłości, w scenach rodzajowych z ich udziałem, przywoływanych z historii. Kwiatkowski, który malował subtelne widoki francuskiej prowincji i portrety francuskiej klienteli, zyskiwał uznanie emigracji polskiej tylko wówczas, gdy sięgał po motywy polskie.  

Zakupione przez nas w tym roku prace (Portret mężczyzny, Dziewczyna nad morzem i Scena dworska) oddają różnorodność tematyczną twórczości Teofila Kwiatkowskiego. Stanowią podstawę do analizy życia artystycznego polskich emigrantów polistopadowych. Wchodząc w trudną emigracyjną rzeczywistość, próbowali ułożyć swoje życie na emigracji, a jednocześnie pragnęli utrzymać związki z dawnymi towarzyszami broni i wspomnienie ojczyzny.

Jest nam miło poinformować, że zakup Sceny dworskiej, jak też dwóch wcześniej zakupionych prac Teofila Kwiatkowskiego, sfinansował Samorząd Województwa Mazowieckiego.

(BK)