W okresie Triduum Paschalnego Kurpie nie wykonywali już żadnych ciężkich i powodujących hałas prac. W Wielki Piątek, w kościołach budowano Groby Pańskie, przy których zaciągano warty. Wartę pełnili specjalni strażnicy, w których wcielali się najczęściej strażacy – ochotnicy. Wyposażeni byli w tekturowe lub drewniane miecze, dzidy, tekturowe hełmy, zbroje. Nazywano ich „turkami”. W czuwaniu, również brali udział ministranci, dziewczęta w regionalnych strojach i inni mieszkańcy. Od tego dnia nie dzwoniono już w kościele. Zamiast tego używano drewnianych kołatek. Bywały różne formy tych urządzeń. Jedne posiadały ruchomy młoteczek, który w trakcie potrząsania stukał w przymocowaną deseczkę, inne miały postać tzw. terkotki, która podczas obracania wytwarzała bardzo głośny dźwięk.

Fotografie przedstawiają dwa rodzaje kołatek, pochodzących ze zbiorów Muzeum Kultury Kurpiowskiej:
kołatka, nr inw. MOO/E/2676,
kołatka, nr inw. MOO/E/2684.