To musiała być piękna miłość. Natalia i Ludwik. Pokochali się i postanowili pobrać, w czasie gdy on, kurując złamaną na początku powstania listopadowego nogę, spędzał kilka tygodni w domowych pieleszach. Znali się od dawna, przez całej jej życie, skoro była jego siostrzenicą. Pozwolenie na ich małżeństwo musiało być z tego powodu usankcjonowane dyspensą. Ślub miał miejsce w styczniu 1831 roku i jak to na wojnie bywa – on jako zawodowy żołnierz i gorący patriota, zaraz po powrocie do zdrowia, ruszył do walki z Moskalem. Pozostały im listy i okazjonalne spotkania.

Myśląc o tym, jak pracują teraz nauczyciele i uczniowie, przypomniał mi się artykuł napisany kilka lat temu do „Rozmaitości Ostrołęckich”. Nawiązałam w nim do zbiorów muzeum dokumentujących działalność ostrołęckiej szkoły – Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Króla Stanisława Leszczyńskiego – ewakuowanej z Ostrołęki na tereny włączone do Generalnej Guberni. Była to szczególna sytuacja, gdy podjęto trud nauki w niezwykłych warunkach.

Bursztyn na Kurpiach był powszechnie dostępny. Mógł go wydobywać i poszukiwać każdy. Sytuacja taka sprzyjała rozwojowi rodzimego przemysłu bursztyniarskiego, którego ślady na Kurpiach sięgają XVIII wieku.

Na wystawie „Ostrołęka i Kurpie. Między wątkiem historii a osnową życia” uwagę bacznego obserwatora może przyciągnąć niepozorny bloczek małych perłowych guzików.

Wobec panoszącej się na świecie pandemii koronawirusa warto wspomnieć o uznawanym za chroniącego przed chorobami zakaźnymi świętym Rochu. Urodzony w końcu XIII wieku młodzieniec miał